Baba ve Oğul, Geleneksel Cam İşçiliğini Sinop’ta Yaşatıyor
Sinop ilçesinde, Sanayi Sitesi’nde bulunan atölyelerinde 15 yıldır cam üreten 75 yaşındaki baba Bahri ve 47 yaşındaki oğlu Kadir Aslan, aynı tutkuyla çalışmaya devam ediyorlar.
Atölyede, camdan çay kaşıkları ve avizeler üreten baba ile oğul, ürettikleri ürünleri satarak geçimlerini sağlıyorlar.
Baba Bahri Aslan, cam ustalığına 60 yıl önce adım attığını ifade etti.
Öğrencilik yıllarında İstanbul’da çeşitli cam atölyelerinde staj yaptığını belirten baba Aslan, eğitim hayatını tamamladıktan sonra bir fabrikada kalite kontrol bölümünde çalışmaya başladığını dile getirdi.
– “Günde 14 kaşık üretirken siparişler binlere ulaştı”
1980 yılında Sinop’a döndüğünü ve bir cam fabrikasında ustabaşı ve eğitim şefi olarak görev aldığını aktaran Aslan, firmanın kapanmasının ardından 2005 yılında evinde üretim yapmaya başladığını söyledi. Aslan, “Eşimle cam kırıklarını değerlendirerek başladık. Öncelikle cam çekme makinesini yaptık. Daha sonra ise çay kaşığı üretmeye karar verdik. Eşimle birlikte günde 14 kaşık üretiyorduk. Ancak, İstanbul’daki sektörü bildiğimiz için bu kaşıkları oraya pazarladık. 14 bin sipariş aldık. Yani günde 14 kaşık üretirken bu rakam binlere ulaştı.” şeklinde konuştu.
Baba Aslan, işçi ve çırak bulmakta zorlandığı için İstanbul’da yaşayan oğlunu Gerze’ye davet ettiğini ve işlerin başına geçmesini istediğini belirterek, “O da içtenlikle kabul etti. Şu anda işlerin başında kendisi bulunuyor. Ürettiğimiz ürünleri hem yurt içinde hem de yurt dışında satıyoruz.” dedi.
– “Cam sektöründe usta yetiştirmek artık zorlaştı”
Babasının işini devam ettiren Kadir Aslan da cam işçiliğinin sabır ve emek gerektiren bir zanaat olduğunu vurguladı.
Mesleklerinin güzel olduğunu ancak yeni ustaların yetişmediğini belirten Aslan, şunları söyledi:
“Her bir kaşığın ardında emek ve işçilik yatıyor. Eşimle birlikte çalışıyoruz, iki çocuğumuz var ve onlara da bu sanatı öğretmeye çalışıyoruz. Cam sektöründe artık usta yetiştirmek kolay değil, bulmak zor. Eğitim ve öğretim çok önemli. Ustalar azalıyor, bizler de son nesil gibi görünüyoruz. Bizden sonra kimse gelirse gelir, bu konuda pek umudum yok. Devletin ve üniversitelerin geleneksel zanaatlara destek vermesi, mesleklerin devamı açısından hayati önem taşıyor.”
